حضور صمیمی و سبز من در کتاب «We are Iran»!

شاید این مطالب برایتان مفید باشد

ترس شبکه من و تو از برنامه‌های جدید شبکه کودک

۸ آبان ۱۳۹۹

از مدیریت پیام تا مدیریت ادراک

۷ مرداد ۱۳۹۸

درباره جهان داستانی رمان رستاخیز عاشقی

۷ مرداد ۱۳۹۸

من در بهار ۱۳۸۱ بلاگر شدم. آن روزها، در پایگاه اینترنتی بلاگر مشغول دست و پنجه نرم کردن با قالبهای انگلیسی و فارسی کردن آنها بودم که پرشین بلاگ به راه افتاد. در پرشین بلاگ، وبلاگ «اخبار هفتگی ادبی از اینترنت» را راه انداختم. وبلاگ من، دومین وبلاگ ادبی بچه‌های خودمان بود. مدتی قبلتر از من، برادر عزیزم عبدالرحیم سعیدی راد، وبلاگ «شاعرانه» را راه انداخته بود و جامه پیشکسوتی را بر تن کرده بود.
فکر می کنم در تیر ماه ۸۱ بود که اولین نوشته‌هایم را در آن وبلاگ منتشر کردم و چون نگاه آن نوشته‌ها با نگاه جریان غالب تفاوت داشت، طبیعتا پر خواننده بود. خواننده‌هایی که در یادداشتهایشان بسیار من را نواختند و به ادامه راه، دلگرمم کردند!
در هر صورت این وبلاگ زنده بود تا در وبلاگ نویسی بزرگتر شدم و این پایگاه اینترنتی راه انداختم که اکنون در خدمت شماست.
در زمان حضور در وبلاگ قبلی، از بیگانه‌ای نامه ای دریافت کردم که اجازه می خواست تا بعضی مطالب وبلاگم را در کتاب درحال تالیفش درباره وبلاگ نویسان ایرانی بیاورد.
چند روز پیش نامه ای از آمریکا دریافت کردم که از من درباره حکم ارتداد می پرسید! نامه نگاری ها که ادامه یافت فهمیدم طرف استاد دانشگاهی در آمریکاست و در کتاب مذکور دیده که تنها ساز من ناساز است و با بقیه وبلاگها نمی خواند. برای همین خواسته بداند یک تندروی اسلامگرای ایرانی (همه اش صفتهای خودم بود!) چه جور فکر می کند و آیا مخالف خوانی های بقیه واقع گرایانه است یا تنها ژست اپوزوسیون بودن. در هر حال، به درخواست من، قسمتهای مربوط به فقیر را از آن کتاب برایم فرستاد که ذکر ترجمه فارسی‌اش در اینجا جهت انبساط خاطر بدک نیست!
صفحه های ۳۲۶ و ۳۲۷ کتاب «ما ایرانیم» (We are Iran)
بلاگر بعدی، محمد سرشار، منتقد ادبی «حریم» ـ یکی از نشریات جوان سرسخت دست چپی در ایران ـ است.
حریم معمولا خواستار اعدام دینی کسانی است که طرفدار صورتهای دموکراسی هستند و او آنها را مرتد می خواند.
سرشار در بلاگ خود شکایت می کند که او در حریم با بحث درباره آثار نویسندگان «لیبرال» مشکل دارد. (در میان اسلامگرایان تندرو، کلمه «لیبرال» به همان معنای زننده ای به کار می رود که واژه هایی نظیر «فاشیست» یا «تروریست» در غرب به کار می رود.)
به عنوان مثالی برای «تعصب» «لیبرالها»، او پاسخی را از نماینده ادبی یک نویسنده ایرانی منتشر کرده است.
دوشنبه، ۱۹ خرداد، ۱۳۸۲
آیا «غیر قابل چاپ» با خوانندگان زن، مشکلی دارد؟!
خانم «پروا» درباره یادداشت «سید مهدی شجاعی و غیر قابل چاپ» پیامی گذاشته اند که حواندن آن خالی از لطف نیست:
چهارشنبه، ۱۴ خرداد ۱۳۸۲، ساعت ۱۶:۳۳
اینکه آشنایی شما به کجا برمی گردد نسبت به ادامه ی مطلب ایجاد پیوستگی نکرده بود جز اینکه خواننده بفهمد که شما و آقای شجاعی تا چه حد آشنایید . من این کتاب را خوانده ام . و نظر شما را در حریم ! و باید بگویم که دیدگاهم نسبت به استاد هیچ تغییری نکرده است . پس از قول خانمها نسبت به استاد شایدی پیش بینی نکنید و دیگر اینکه من رفتار و احترامی که از استاد نسبت به دختران و خانمها دیده ام از هیچ نویسنده ی مدعی تعهد ندیده ام . حتی… بگذریم . موفق باشید و صادق در نقد سازنده !
اما حرفهای من:
۱- سید مهدی شجاعی نویسنده ای مذهبی است. هم خودش، هم خانواده اش و هم خانواده پدری اش، مذهبی بوده اند و هنوز هم هستند. اکثر آتار شجاعی هم یا صراحتا مذهبی بوده اند (مثلا کتاب «والعادیات» یا «کشتی پهلو شکسته») و یا مفهومی مذهبی را (مثل ایثار یا شهادت طلبی) دنبال کرده اند.
۲- یک انسان مذهبی، متعهد است. یکی از مصادیق این تعهد، شیوه برخورد او با خانمهاست.
۳- در حریم هم، من حرفی بر ضد آقای شجاعی نزده ام. بلکه برعکس کتاب ایشان را هم معرفی کرده ایم. چیزی که باعث دلخوری خانم پروا شده، استفاده ما از یک تکنیک روزنامه نگاری برای تحریک مخاطب بوده است. ما نوشته ایم ممکن است خواندن «غیر قابل چاپ» خوانندگان زن آثار شجاعی را آزرده خاطر کند. همین!
من مطمئنم که همین یک جمله، باعث می شود خیلی ها به دنبال «غیر قابل چاپ» بگردند تا بفهمند چرا خوانندگان زن را، از آثار شجاعی دور می کند. این اتفاق که بیفتد هم من روزنامه نگار توانسته ام بر مخاطبم اثر بگذارم، هم کتاب آقای شجاعی فروش رفته و هم مخاطب، یک کتاب خوب جدید خوانده است.
۴- خانم «پروا»! من از ارادتمندان آقای شجاعی بوده و هستم. این بازی های روزنامه نگاری را به دل نگیرید. پدرم، همیشه جمله ای را نقل قول می کند: «نویسنده زنده، نویسنده ایست که درباره او حرف بزنند؛ چه موافق و چه مخالف.»
۵- پیروز و سربلند باشید.
یک شنبه ۲ شهریور ۱۳۸۲
چقدر مخالفان ما باادبند؟
بعد از دو هفته فرصت کردم به اینترنت وصل شوم و به این وبلاگ هم نگاهی بیندازم. چه کنم که این تابستان من هم به برگزاری مراسم عروسی و هماهنگی های آن گذشت.
در بین ۴۶ پیامی که دوستان گذاشته بودند آمار زیر خواندنی است:
پیامهای شخصی: ۹ پیام
مخالفان: ۳۱ پیام ـ شامل: ۱۴ پیام همرا با ناسزا و ۳ پیام همراه با فحش ناموسی!
مخالفان: ۶۷٪ (۴۵٪ مودب، ۵۵٪ ناسزاگو!)
ببخشید که فرصت نتیجه گیری ندارم!