۳۱ شهریور، ۳۱ حزب اصلاحطلب، نامهای به رییسجمهور آمریکا نوشتهاند و پس از توصیف علاقهشان به جنگلها، کویرها و ادیبان ایران و ایالات متحده آمریکا، از آقای اوباما خواستهاند پای میز مذاکره بیاید!
در این شرایط، یکی از احمقانهترین کارهای ممکن، نوشتن همین نامه و نشان دادن این ذوقزدگیهای ناشیانه بود. اگر کار به مذاکره هم بکشد، آمریکاییها پرینت نامه را جلو مذاکرهکنندگان ایرانی خواهند گذاشت و خواهند گفت: آب دهان ملت شما، برای برقرار رابطه با ما، سرازیر شده! سر چه چیزی چانهزنی میکنید؟!
یک نفر آدم عاقل بین سردمداران این اصلاحطلبان نیست که بهشان بگوید به جای خالی کردن پشت رییسجمهوری که یک مأموریت تاریخی و ملی را برعهده گرفته و نوشتن انشاهای کودکانه در وصف طبیعت آمریکا، به احزاب و گروههای مخالف جنگ آمریکا نامه مینوشتید و به آنها، وحدت ملت ایران و حمایت یکپارچهشان از نظام را گوشزد میکردید و قدرت منطقهای ایران را برایشان برمیشمردید و از آنها میخواستید برای حفظ منافع ملی آمریکا، اوباما را وادار به دوری از جنگطلبی و تحریمهای یک جانبه کنند.
اگر اصلاحطلبان سنجیده این کار را کرده باشند، نامهشان ذلیلانهشان چیزی جز خنجری در پشت نماینده یک ملت، آن هم هنگام حضور در دل دشمن، نیست.
برچسباصلاحات اصلاحطلبان ايالات متحده آمريکا جمهوری اسلامی ایران حسن روحانی سياست خارجي
مطلب پیشنهادی
قهرمانکشی ـ نگاهی به فیلم سینمایی «مزار شریف» حسن برزیده
یکی از نیازهای روزگار ما، معرفی «قهرمان»ها به جوانان و نوجوانان است. غربیها در قهرمانسازی، …