شاید این مطالب برایتان مفید باشد
در آغاز، تمام چهره زمین را آب فرا گرفته بود. همه جا آب بود؛ بی حتی یک تکه کوچک خشکی؛ بی هیچ ارتفاع و پستی و بلندی. صاف، یکدست و شفاف. یک اقیانوس یکپارچه بود و دیگر هیچ.
پس چون خداوند اراده فرمود تا خشکی را بیافریند به بادها فرمان داد بر صورت آب کوبند تا موجها از آن برخیزد. پس موجهایی بزرگ پدید آمد. موجهای بزرگ، بلند بلند، سرفراز کردند و کف بر دهان آوردند و غریو ترسناک خروششان در فضای تهی پیرامونشان طنین افکند.
پس به اراده او، کوهی از کف، در محل کعبه بر هم آمد و خشکی از پای آن گستردانیده شد و بدین سان، نخستین رحمت الهی بر زمین نازل گشت.
و خداوند خشکی را از محل کعبه تا «منا» گستراند و آن را تا «عرفات» پیش برد و این چنین بود که زمین چهره نمایاند.
و زمین این چنین پاک و مطهر بود که آدم ابو البشر (ع) پا بر آن نهاد.
پس سالها و قرنها بگذشت و بشر قدر نعمت ندانست و خداوند بر او خشم گرفت و زمین بار دیگر چهره در نقاب آب کشید و به اراده او، از ناپاکیها تن شست و آغوش خویش را بر یاران نوح (ع) گشود.
و در همین روز بود که خلیل خدا، ابراهیم (ع)، چشم بر جهان گشود و زمین را به قدم خویش پربرکت ساخت. و شگفت آنکه ابراهیم مولود روز «دحو الارض» به نقطه سرآغاز دحو الارض فرستاده شد تا خانه کعبه، اولین خانه مبارک هدایت و رحمت و برکت را بنا کند.
و باز در چنین روزی بود که روح خدا، عیسای مسیح (ع) به قدرت الهی از مریم دوشیزه، زاده شد.
————————
منابع:
۱ـ روی عن الإمام الباقر علیه السلام قوله: «لمّا أراد الله تعالى أن یخلق الأرض، أمرَ الریاح فضرَبنَ وجهَ الماء حتّى صار موجاً، ثمّ أزبَد فصار زبداً واحداً، فجمعَه فی موضعِ البیت ثمّ جعله جبلاً عن زبَد، ثمّ دحا الأرض مِن تحته، وهو قول الله تعالى: إنّ أوّل بیتٍ وُضِعَ للناسِ لَلّذی ببکّهَ مُبارکاً .» (تفسیر نور الثقلین ۵:۵۰۲ ـ ح ۲۸ و ۳۰)
۲ـ وجاء عن الإمام جعفر الصادق علیه السلام قوله: «إنّ الله تعالى دحا الأرض مِن تحت الکعبه إلى مِنى، ثمّ دحاها مِن مِنى إلى عَرَفات، ثمّ دحاها من عَرَفات إلى مِنى. فالأرض من عرفات، وعرفات من منى، ومنى من الکعبه.» (تفسیر نور الثقلین ۵:۵۰۲ ـ ح ۲۹)
۳ـ از ابن شهرآشوب ، از امیر المؤمنین (ع ) روایت شده که در معناى آیه «ان اول بیت وضع للناس …» به مردى که پرسید: «آیا راستى کعبه اولین بیت است؟» فرمودند: «نه! قبل از کعبه خانه‌هایى دیگر نیز بوده ، لیکن کعبه اولین خانه مبارکى است که براى مردم بنا نهاده شد. خانه اى که در آن هدایت و رحمت و برکت است و اولین کسى که آن را بنا نهاد ابراهیم بود، و بعد از او قومى از عرب جرهم آن را بنا کردند، و باز گذشت روزگار آن را ویران کرد، عمالقه براى بار سوم بنایش کردند، و براى نوبت چهارم ، قریش آن را تجدید بنا نمودند.» (ترجمه تفسیر المیزان، ج ۳، ذیل تفسیر آیه ۹۶ سوره آل عمران)
۴ـ روی عن الأمام الرضا علیه السلام قوله: «لیله خمس وعشرین من ذی القعده وُلد فیها إبراهیم علیه السلام، وولد فیها عیسى بن مریم علیه السلام، وفیها دُحیت الارض من تحت الکعبه.» (مفاتیح الجنان، ذیل اعمال ماه ذی‌القعده)
جالب بید.
خیلی خوب بود