صد حیف که آن رفت و صد شکر که این آمد

شاید این مطالب برایتان مفید باشد

ترس شبکه من و تو از برنامه‌های جدید شبکه کودک

۸ آبان ۱۳۹۹

از مدیریت پیام تا مدیریت ادراک

۷ مرداد ۱۳۹۸

درباره جهان داستانی رمان رستاخیز عاشقی

۷ مرداد ۱۳۹۸

استعفای آقای لاریجانی از دبیری شورای عالی امنیت ملی را یکی ـ دو ماه پیش شنیده بودم تا اینکه این روزها ماجرا رنگ جدیتری به خود گرفت و دکتر سعید جلیلی جای ایشان را گرفت. قصدم نوشتن درباره این رفت و آمد نیست. چرا که با توصیفاتی که از آقای جلیلی شنیده‌ام و اعتمادی که به رییس جمهور دارم، درباره این ماجرا به این مصرع اکتفا می‌کنم که: صد حیف که آن رفت و صد شکر که این آمد.
×××
سه سال پیش توفیق داشتم تا در روزنامه جوان، مطلبی را در رسای دکتر علی لاریجانی بنویسم و منتشر کنم. این روزها بهانه خوبی دستم آمده تا شما را به خواندن آن نوشته، فرابخوانم:
یک استاد فلسفه دانشگاه تهران، مغضوب ترین چهره جناح منتقدان دولت در ایران است. اصلاح طلبان، بیش از همه منتقدان خود، از او واهمه دارند. حتی علی اکبر هاشمی رفسنجانی، پر نفوذترین سیاستمدار ایرانی، به اندازه او دشمن ندارد.
در تمام تجمعات اعتراض آمیز دانشجویی شعارهایی علیه او شنیده می شود. تمام حرکات سازمان تحت امر او زیر ذره بین اصلاح طلبان است. کوچکترین تحرک این سازمان، با تندترین و درشت ترین تیترهای روزنامه اصلاح طلب مواجه می شود. تیترهایی که علیه علی جنتی، دبیر شورای نگهبان قانون اساسی هم، منتشر نشده است. با این حال قدرت واقعی او از سید محمد خاتمی، رییس جمهور اصلاح طلب ایران، بیشتر است.
مخالفان او، وی را به سیلویو برلونسکی، نخست وزیر و غول رسانه ای ایتالیا، و پنجمین مرد ثروتمند این کشور شبیه می دانند. اما علی لاریجانی تفاوتهای بسیاری با برلونسکی دارد.
او دارای درجه دکترا در رشته فلسفه است. همانگونه که محتوای بیشتر سخنرانی های او مسائل فلسفی هر حوزه است. لاریجانی استاد فلسفه دانشگاه تهران بوده است. کمی پیش از آن، او شاگرد و داماد مهمترین ایدئولوگ جمهوری اسلامی ایران، آیت الله شهید مرتضی مطهری، بوده است. کسی که رهبر فعلی ایران، آیت الله سید علی خامنه ای، افکار او را مبنای جمهوری اسلامی ایران معرفی کرده است.
متن کامل