بالاخره این موجود یک سر و دو گوش سربازی یقه ما را گرفت و این پیکر نحیف سراپا تقصیر را به سوی خود فراخواند!
چند روز پیش، نتایج آزمون دکترای دانشگاه تهران اعلام شد و بانگ الرحیل بنده به صدا درآمد که:
هان ای محمد!
یک سال جستی پسرک!
دو سال جستی پسرک!
…
هشت سال جستی پسرک!
دیگه نجستی شکرک!
خلاصه اینکه شمارش معکوس سربازی رفتن بنده تا برج ۱۲ امسال به پایان میرسد.
در شجاعتم همین بس که به جز دانشگاه تهران و پردیس قم، جای دیگری امتحان ندادم و مثل یک مرد، در برابر این غول سربازی سینه سپر کردم تا همه (مخصوصا وحید) بدانند ننگ دانشگاه آزاد رفتن را بر رنج قدم رو و پیش فنگ و پس فنگ ترجیح ندادهام!
مطلب پیشنهادی
قهرمانکشی ـ نگاهی به فیلم سینمایی «مزار شریف» حسن برزیده
یکی از نیازهای روزگار ما، معرفی «قهرمان»ها به جوانان و نوجوانان است. غربیها در قهرمانسازی، …
مبارک باشد!
غم مخور محمدجان زود میگذره خیلی زود… فقط شاید برای خانوادت کمی سخت باشه اونم که ۲ ماه آموزشیه … در بازی ما شرکت می کنی؟
سلام. بابا این عینک بدبینی را از چشمت بردار و با ما کمی مهربانتر باش. من خودم به آن مجموعه خیلی انتقاد دارم تا جایی که یک بار که با آقای بادامچیان بگو مگو می کردم یکی از دوستان گفت تو به جای موتلفه باید به احزاب مخالف ما بروی… البته این انتقادهای من به مرام و کلیت آنها بر نمی گردد. بگذریم، اگر وقت کردی یک نگاهی به مقاله ام درباره مبحث دست دادن خاتمی بیانداز
کدوم ننگ داداش. وقتی رفتی سربازی اونوقت ننگ میشه افتخار