شاید این مطالب برایتان مفید باشد
اگر بحران کمبود مخاطب را برای بچه های حزب اللهی قبول داشته باشیم، سر یک دو راهی قرار خواهیم گرفت: آیا تعداد زیاد مخاطب برای ما مهم است؟
جواب منفی یا مثبت به این سوال، جهتگیری ادبی و هنری و فرهنگی ما را کاملا متفاوت خواهد کرد.
در صورتی که به نخبه گرایی معتقد باشیم و بخواهیم از طریق تاثیرگذاری بر گروههای مرجع اجتماعی، اهداف فرهنگیمان را پیش ببریم؛ آن وقت تعداد مخاطب اهمیت چندانی برایمان ندارد و عوامل دیگری برای ما ارزشمند خواهند بود.
اما اگر به دنبال تاثیرگذاری بر توده ها باشیم، تعداد مخاطب از مهمترین عوامل خواهد بود.
بدیهی است که حرکت موثر فرهنگی در یک جامعه، تلفیقی از هر دو شیوه است اما ادعای نگارنده بر این است که اهمیت بحث «مقبولیت» در بحث پذیرش خلافت توسط حضرت امیر المومنین (ع)، همچنین شیوه تبلیغی حضرت امام (رض) در دوران مبارزه ۱۵ ساله علیه رژیم پهلوی، نشاندهنده ضرورت اولویت دادن شیوه های تبلیغی با مخاطب وسیع بر کارهای فرهنگی نخبه گراست.
صد البته باید تاکید کرد که دست اندرکاران هر حرکت فرهنگی، بدون علم به معروف و منکر و تجربه فرهنگی کافی، کاری را از پیش نخواهند برد و اثرات سوء اقدامات آنها، گاه از تاثیر مثبت تلاششان بیشتر خواهد بود.
شیوه های ناپسند مبارزه با بدحجابی در دوره هایی پس از انقلاب، شاهد این مدعاست.
***
مخلص کلام اینکه باید به دنبال کارهای عامه پسند ارزشی باشیم.
من هنوز فیلم «اخراجیها»ی مسعود ده نمکی را ندیده ام اما استقبال بی نظیر مخاطب از نمایش عمومی این فیلم – درصورت حفظ ارزشها در محتوای فیلم – می تواند نشانه تاثیر کارهای عامه پسند فرهنگی در سطح جامعه باشد.
salam , asare hezbollahiha agar be rasti nevisande bashand motlagha dochare bohrane mokhatab nist . bohrane mokhatab nashi az zaafe ghalame nevisande ast . mesdagh-haye movaffagh dar in zamine ziad ast .