من فیلم سینمایی زیاد میبینم اما تلاش میکنم هر فیلمی را در سالن سینما نبینم. بیشتر فیلمها را یا در زمان جشنواره فیلم فجر میبینم یا بعداً دی وی دی آنها را میخرم.
معدود فیلمهایی هم هستند که هم در سینما میبینمشان، هم برای پسرانم بلیت اضافه میگیرم و هم اطرافیان را تشویق میکنم تا در سینما، آنها را ببینند.
مساله اقتصاد فرهنگ، مساله مهمی است. مبادا فیلم دیدنمان در سالن سینما، «اعانه بر اثم» باشد و کمک به قویتر شدن بنیه مالی جریانهای ضد فرهنگی!
پسنوشت: دیروز شنیدم پولهایی که در راه گناه یا اسراف و تبذیر صرف شد؛ خمس دارد!
مطلب پیشنهادی
قهرمانکشی ـ نگاهی به فیلم سینمایی «مزار شریف» حسن برزیده
یکی از نیازهای روزگار ما، معرفی «قهرمان»ها به جوانان و نوجوانان است. غربیها در قهرمانسازی، …
دو سه جمله اول متن را که می خوندم دقیقا همین مسئله “اعانه بر اثم” به ذهنم آمد و این که “امثال محمد سرشار همیشه دچار این مداهنه هستند و چه طور عقایدشون به اونها اجازه می ده حتی گاهی برند سینما یا حتی دی وی دی های بعضی از فیلمها را بخرند که کمک به سازندگان اهل سینمای کذای ما بشود. کمک به هالیوودی ها شرف داره به اینها” که یهو جمله یکی مانده به آخر جلوی چشمم سبز شد! اما هنوز موندم کدام فیلم بی اثم بیّنی را شما یافته ای؟