افغانستان را دوست دارم. مثل پاره تن با عطر مولوی و خواجه عبدالله انصاری و آخوند خراسانی و سید جمال الدین اسدآبادی و بسیاری از بزرگان دیگر.
این دوست داشتن، در سالهای اخیر، به لطف دو کتاب بیشتر شده است: «جانستان کابلستان» رضا امیرخانی و «در پایتخت فراموشی» محمدحسین جعفریان.
در پایتخت فراموشی یادداشتهای جعفریان از سفرش به مناسبت نخستین سالگرد شهادت احمد شاه مسعود است. سفری که با همراهی بهروز افخمی و چنگیز پهلوان و … اتفاق می افتد.
در ماه مبارک رمضان، توفیق خواندن این کتاب شیرین، یارم شد و بهانه ای شد تا همت بزرگمردی چون جعفریان را در انتشار کتابی این چنینی، بستایم.
اهمیت این کتاب به عمری است که جعفریان برای شناختن افغانستان گذاشته و سلامت بدنی که در این راه از دست داده. بنابرین در کتاب «در پایتخت فراموشی» با یادداشتهای جعفریان به عنوان گردشگر چند روزه یک کشور، آن هم با نگاهی سطحی، مواجه نیستیم. مردی لب به سخن گشوده که گاه از خود افغانستانیها، بیشتر این کشور را می شناسد.
گستره شناخت جعفریان از کشور برادر و صراحت لهجهاش، دو برجستگی بینظیر این کتاب هستند.
خواندن «در پایتخت فراموشی» را از دست ندهید.
مطلب پیشنهادی
قهرمانکشی ـ نگاهی به فیلم سینمایی «مزار شریف» حسن برزیده
یکی از نیازهای روزگار ما، معرفی «قهرمان»ها به جوانان و نوجوانان است. غربیها در قهرمانسازی، …
سلام
خوشحال و ممنون میشم از پست جدیدم دیدن کنید و نظر بدید
التماس دعا
http://sarbaz-sefr.blogfa.com/post-25.aspx